środa, 9 stycznia 2013

Pierwsza pomoc




Życie kruche takie jest. I ważne bardzo. Ważne jak nic innego. Bo nie ma żadnego większego dobra niż życie ludzkie. Żadnego...

I gdy idę drogą i widzę leżącego człowieka na ziemi, zatrzymuję się. Wiem, nie zawsze.
Nie ważne że autobus ma zaraz odjechać, że spotkanie jakieś zaraz ma się odbyć, że zakupy trzeba zrobić, że czas...
Bo ten ktoś też może ważnym dla kogoś być.

I niewiele tak potrzeba by pomóc. Niewiele by życie uratować.
Zatrzymać się. Krzyknąć. Czy śpi? Czy pijany może? A przecież przy cukrzycy też alkohol czuć będzie. Poklepać, poruszać. Ale klepać po barku i zapamiętać że twarz to nie bark. Po twarzy się nie klepie.
Staram się szanować tego człowieka jakby bliski mi był...

Oddycha! Ufff! Zabezpieczyć i wezwać pomoc. Wystarczy. I tyle by wystarczyło tylko. Bo to prawem narzucone jest na każdego: WEZWAĆ POMOC.
A jeśli nie oddycha? Oby nikt nie musiał korzystać z tej wiedzy, zdobytej na szkoleniach BHP! Oby!
Czekać z rękami założonymi? Tłum gapiów zaraz dookoła. Każdy się chowa, nikt nie chce odpowiedzialności wziąć na siebie. A przecież ten kręgosłup czy te żebra nie potrzebne będą jeśli nie będzie życia...

Skaczemy ze stratosfery, rodziny prawie zakładamy na Marsie ale szkód jakie wyrządza niedotlenienie mózgu nie potrafimy zlikwidować.
Medycyna nie jest w stanie cofnąć zmian wywołanych niedotlenieniem.
Więc nie można tylko stać!

Niby ciągle się to zmienia... ile wdechów, ile uciśnięć... nie pamiętam. A gdzie uciskać? Sutki, mostek, linia... nie ważne to! Środek klatki piersiowej i już! Działasz!
30 uciśnięć! Szybko! Tempo 120 na minutę!
Dwa wdechy. Odchyl głowę! Uciskaj!
I tylko uciskaj jeśli nie masz ochoty dotykać ust, nie masz maseczki. Uciskaj aż przyjedzie pomoc. Przecież w komórkach jest tlen tylko serce stoi i trzeba to pompować jakoś!
Przez ubranie bo przecież nie będę rozbierać do rosołu kogoś jak tu tyle pseudofotoreporterów nagle! Każdy telefon swój ma i taniej sensacji szuka. A ten kto leży też godności potrzebuje.

Tak. I myślę teraz co ja w apteczce właściwie wożę? Bo wożę, choć przepisy mówią że nie muszę. Ale to przecież wstyd nie mieć apteczki. Tak myślę.
I czy będę w stanie stanąć w obronie życia i walczyć o życie... czyjeś życie?
Bo spustosznie w głowie się dzieje gdy pomocy trzeba komuś bliskiemu udzielić.
Wtedy pewnie nie będę umiała nawet zatelefonować. Ech!

A teraz gdy zima, zmrok szybko zapada, to gdyby Lenka była starsza , gdyby tuptała do szkoły, obwiesiłabym ją odblaskami jak choinkę chyba!!

To temat jest ogromny! I każde szkolenie choć dłuży się nieskończenie to i tak zbyt krótkie jest przecież. Gdy przyjdzie ta minuta, ten egzamin, okazę się ile potrafię.
Oby nie przyszedł.

Bo życie ludzkie tak cenne jest... i kruche.
I wystarczy chwila by zgasić je.
I chwila wystarczy by uratować je.

13 komentarzy:

  1. Ja odpisałam w szafie Tosi jak to u mnie jest. Niestety.. Bo w USA ja bym się nie zatrzymała przy człowieku na drodze.. niestety..
    W Polsce kiedyś uratowałam starszego pana. I nie przeszłabym obok kogoś kto na moje oko by miał problem .. ale samochodem nie zatrzymam się :-( w szafietosi wyjaśnienie. Jaka Lenka śliczna i duża na tym zdjęciu !

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie, niestety przysżło nam żyć w czasach że boimy się zatrzymać samochód gdy ktoś może nas potrzebować... przykre to ale niestety prawdziwe.

      Usuń
  2. ja kiedyś jadąc tramwajem w Wa-wie, zauważyłam leżącego na chodniku człowieka, obok którego przechodziło mnóstwo ludzi bo było to pod Dworcem Centr. i nikt nie reagował. Wysiadłam więc na następnym przystanku i wróciłam. Mężczyzna leżał tam nadal, nie ruszał się, nie reagował, zadzwoniłam pod 112, policja zawiadomiła pogotowie, po chwili zjawiła się straż miejska i ocuciła mężczyznę. Okazało się, że jest pijany. Powiedzieli że już się nim zajmą, więc poszłam. Ale potem jeszcze długo myślałam o tej sytuacji, bo nawet jeśli ktoś jest pijany to przecież nie zwalnia nas z udzielenia mu pomocy. Do tego jeszcze myślałam o tym że nie potrafiłabym zrobić tych 120 ucisków i dwóch wdechów, gdyby zaszłą taka potrzeba. powinni nas tego uczyć szkole obowiązkowo każdego roku powtarzać ćwiczenia. Abyśmy mieli to "wyryte na blachę"

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Boimy się niestety udzielać pierwszej pomocy! To przykra prawda!
      Gdybyśmy faktycznie byli z tym dobrze zapoznani może byłoby inaczej....

      Usuń
  3. Wartościowy post! O takich sprawach trzeba pamiętać!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Napisałam go pod wpływem chwili, po szkoleniu BHP właśnie!! Zdałam sobie sprawę jakie to ważne!!

      Usuń
  4. " Oby nikt nie musiał korzystać z tej wiedzy, zdobytej na szkoleniach BHP!"

    To zdanie przypomniało mi, zakończenie wszystkich szkoleń z pierwszej pomocy, które prowadziłam: "i oby wam się to w życiu nie przypadało". ;-)

    Bardzo ciekawie napisana zachęta do udzielania pierwszej pomocy. Ja często mówię, kursantom, że to oni są podstawą naszej pracy i całego systemu ratownictwa, że bez świadka zdarzenia ten system nie istnieje. Taka duma wstępuje wtedy na twarze ludzi. ;-)

    Pozdrawiam,
    m90

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miałam szkolenie właśnie. Bo ja z pierwszą pomocą mam tyle wspólnego co większość ludzi. ALe zdałam sobie sprawe że to temat tak samo długi jak i wazny. A ludzie go bagatelizują. O tym się nie mówi. Mówi się o wypadkach, co, gdzie i kiedy... wszyscy ciekawi ale gdy coś zależy od nas to się chowamy i udajemy że wspólnego nic nie mamy...
      Można by tak długo...
      Dziękuję że zajrzałaś i za komentarz, ważny bardzo!!

      Usuń
  5. Wartościowy post, zmusza nas do przemyśleń.
    Śliczne zdjęcie córeczki;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Zapraszamy do konkursu. Do wygrania body.
    Link do konkursu to:
    http://blog.naszkoliberek.pl/konkurs-swieta-i-po-swietach/

    OdpowiedzUsuń
  7. Ktoś z mojej rodziny kilka miesięcy temu też podczas zakupów stracił przytomność. Ludzie nie reagowali...Okazało się, że to zator płucny... aż nie mogę o tym pisać...
    Reagujmy bo na prawdę nigdy nic nie wiadomo :/

    OdpowiedzUsuń
  8. podoba mi się ten post! Gratuluję! Wczoraj prowadziłam swój debiutancki kurs pierwszej pomocy. Tyle chciałam przekazać im informacji! Nerwy zawsze biorą górę, nawet u zawodowców. Ale cieszę sie faktem, że coraz więcej ludzi otwiera oczy na innych w potrzebie. Nawet taki pijany leżący na ulicy- to niekoniecznie alkoholik, a kto z nas nie upił się choć raz w życiu. Jeszcze raz gratuluję!

    OdpowiedzUsuń
  9. Piekny post :-) Jakby wszyscy tak mysleli, gdyby im szkoda nie bylo minuty, ktora potem zmarnuja przed telewizorem..

    Listopad 2012. Dwa dni.. lezal na chodniku, blisko bardzo uczeszczanego przystanku tramwajowego w Pradze (w Czechach), pan - chodzacy o kulach.. chory na cukrzyce. Zaslabl, a potem nie mogl sam wstac. Prosil o pomoc. Przeszly obok niego tysiace ludzi - nikt nie pomogl. Po dwoch dniach znalazla go tam policja - ktora przejezdzala tamtedy przypadkiem. Cudem przezyl. Nikt nie pomyslal, ze ten byc moze czyjs ojciec, a moze dziadek, moze umrzec tak pozostawiony. "Bo dlaczego ja mam sie zatrzymac? Ja nie chce/nie moge/boje sie. Niech mu pomoze ten idacy za mna.." Smutny jest ten swiat.

    Znieczulica panoszy sie wszedzie i czlowiek czlowiekowi coraz bardziej obojetny.. Musimy uczyc nasze dzieci, ze tak byc nie musi, a nawet nie powinno.

    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń