Bo uśmiechu więcej bym chciała...

Ciągle się zbieram do pisania
Czasu niby nie ma ale jak się chce to się znajdzie odrobinę przecież
ale ja nie piszę nie dlatego że czasu nie mam choć mam go mało jakoś ostatnio
nie piszę bo nie chcę smutno a smutno jest

bo wiecie, Boże Narodzenie
Święta te pierwsze bez Sewerynka... minęły... ciężko
Wigilia, opłatek i to puste miejsce przy stole... takie wymowne jakby bardziej
bo dużo życzeń wkoło "wesołych" było a teraz "szczęśliwego roku"
a ja bym chciała by był lepszy tylko
by takiego jak tamten nigdy już nie przeżywać choć wiem że może kiedyś nadejść
bo nie wiemy co nas czeka...

Teraz rocznica niedługo
a ja na rozwiązanie czekam...
torbę spakowałam i ubranka czekają prawie gotowe...
i tak myślę sobie że Lenka ratowała nam życie rok temu prawie
a teraz mi życie ratuje Pola, to oczekiwanie na nią...
ratuje... jakby rozwesela
a ja łez już nie chcę

i rozumiem że wszystko ma swój porządek, na wszystko jest wyznaczony czas i miejsce
wiele rzeczy dzieje się bo dziać się musi by inne miały miejsce...
głupie to ale tak jest

i więcej chciałabym tu być...

bo samotnie jakoś się zrobiło i wieje pustką tutaj...

więc przepraszam za to...

Piękniejszych chwil Wam życzę...