Tyle pisałam o marzeniach... Spełniają się każdego dnia coraz bardziej.
Rodzina, własny dom... własne miejsce i swój świat...
Kiedyś wydawało się to niemożliwe.
A jednak.
Los lubi płatać nam figle :)
Żeby móc spełniać te marzenia i w przyszłości marzenia dzieci wróciłam do pracy.
Bo mam fajną pracę, dobrze płatną i co rzadko się ostatnio zdarza zgodną z moim wykształceniem. Ale łatwo można zostać w tyle, ciągle się douczam.
Do dziś mam czasem wyrzuty sumienia że nie ma mnie kilka godzin w domu ale taką podjęliśmy wspólnie decyzję. Nie czułam się zmuszona do powrotu, ja chciałam to zrobić.
Chyba nie moim powołaniem i nie moim "byciem" jest ciągłe siedzenie w domu. To ciężkie zadanie.
Nie wiem jak będzie kiedyś, gdy może będzie nas więcej, gdy będzie więcej rzeczy do ogarnięcia.
Ja mam pracę w stałych porach i zawsze gdy tego potrzebuje mogę wziąć wolne, pojechać do domu gdy się coś dzieje, wyjść na chwilę...
Tom pracuje na zmiany, czasem on jest w domu gdy mnie nie ma. On jest tym co ugotuje obiad i wyjdzie na spacer z Leną. Ale czasem się przez to mijamy...
A ja o pracy chciałam więcej. Mogłabym się rozpisać o całym powrocie, szumnie ostatnio jakoś o tym. Szanuję mamy które zdecydowały się zostać w domu z wyboru. Ale wiem co czują te, które do pracy wrócić muszą. Urlop macierzyński ma być przedłużony do roku. I chwała za to! Gdyby wychowawczy był płatny być może zostałabym w domu.
Zawsze myślałam (czytaj w podstawówce i trochę liceum) że jestem bardziej humanistką. Historii nie lubiłam ale książki czytać, omawiać, wypracowania pisać... to uwielbiałam!
Chemię lubiłam zawsze ale fizyka czy matematyka to zmora była.
A jednak! Los lubi płatać nam figle jak już pisałam.
Wylądowałam na Politechnice.
Ja inżynierem??
Jeszcze rok przed maturą gdyby mi ktoś powiedział że będę mieć takie zajęcia jak: geodezja, fizyka, termodynamika, inżynieria elektryczna czy coś takiego to bym go wyśmiała normalnie!!
Zmieniałam kierunek ale ostatecznie ukończyłam studia z wyróżnieniem i pracę znalazłam w dwa miesiące!!
No i się zaczęło!! Delegacje. Cała Polska i cały przemysł energetyczny stanął przede mną!
Kobieta w kasku (do tego białym) na elektrowni albo elektrociepłowni czy choćby ciepłowni to fajny i rzadki widok. A najlepszy widok to ten, jak mężczyźni się zastanawiają "co ona tu robi?". Powoli staje się to normalne ale jeszcze kilka lat temu takie nie było:))
Teraz jestem "umysłowa", siedzę przy biurku wszak dziecko mam małe i delegacje mnie nie obowiązują.
I mimo że zarobiona jestem ostatnio ogromnie wkleję zdjęcie mojego miejsca małego, gdzie liczę, piszę, rysuję i się wkurzam!
Muzyka cicho gra, muszę się odciąć bo dyrektor głośno krzyczy do telefonu, słychać go aż tutaj...
A najlepszą atmosferę w pracy tworzą ludzie. I mam to szczęście że pracuję ze wspaniałymi ludźmi.
Zdjęcie poniżej na luzie bo nie w pracy byliśmy a "pozwiedzać" sobie. Największą chłodnię w Polsce.
Gdzie jest Iza??
